Moed?!

Het laatste blogje van 2017.

Als je 'plaatjes' schiet zoals ik zijn er altijd mensen in je omgeving die alles mooi vinden wat je maakt. Dat is lief bedoeld, maar niet altijd objectief. Vlijend, maar niet altijd terecht. Over het algemeen lukt het me aardig om een dosis nuchterheid te bewaren bij zulke loftuitingen.

Aan het eind van het jaar schrijf je kaarten met goede wensen aan elkaar. Bij de boodschappen die je doet wens je degene achter de kassa 'fijne dagen'. Het is bijna automatisme geworden, want hoeveel meen je er écht van? Over enkele weken is het een eerste maand van een ander jaar en gaan we verder waar we niet gestopt zijn. Het is eigenlijk allemaal een goedbedoelde poppenkast.

Zo kijk ik er tegenaan.

Tot die ene groet en wens die je uit het buitenland krijgt toegestuurd:

Zoals vanouds - maar ook niet als vanouds - wil ik je goede feestdagen wensen en een mooi, sprankelend 2018! Wat timmer je aan de weg, wat ben je goed bezig. Je hebt de beeldend kunstenaar in jezelf bij de kladden gegrepen, lijkt wel. Daar is opschudding voor nodig en moed! Knap van je dat je daarvoor gekozen hebt, je eigen leven. We hebben er vermoedelijk maar een... Wens je veel succes en liefde!

Wat mooi verwoord. De nuchterheid die ik bij de mooie woorden en wensen van veel mensen probeer te bewaren wordt hier toch opeens van mijn tafel geveegd. Zo kon ik tot nu toe zelf niet tegen het afgelopen jaar aankijken, in tegendeel, maar ik ken de brenger van deze boodschap behoorlijk goed en denk dat ik die woorden op waarde weet te schatten. Daarom nestelen deze woorden zich heel voorzichtig in mijn hoofd en hart.

Vrijwel tegelijkertijd met deze wens kwam de mooie muziek en tekst van het lied Heb het leven lief voorbij. En dat lied vormt dan toch een mooie en welgemeende boodschap voor het nieuwe jaar van mij aan jou.

Ik wens je dan ook een in alle opzichten goed, liefdevol en doorleefd nieuw jaar toe. De reis is belangrijker dan het doel, dus maak er een móóie reis van!