Van Dordtse boekenmarkt naar fotoserie.

Van jaarlijkse boekenmarkt in Dordrecht naar fotoserie, wat moet je daar bij bedenken? Wel, het volgende: hoe een boek dat je in handen krijgt kan leiden tot nieuwe kennis, nieuwe ideeën en een serie nieuwe foto's.

Misschien heb je er al iets van vernomen: de laatste weken heb ik zo af en toe een tipje van de sluier opgelicht. Ik was druk met een nieuwe serie foto's. Wat je er van hebt kunnen zien waren hele kleine stukjes uit de foto's die op dat moment klaar waren, maar eerst even terug naar het begin.

We schrijven 1 juli 2018. De jaarlijkse, grote boekenmarkt in mijn geboorteplaats Dordrecht is in volle gang. Op die zonnige, warme dag krijg ik voor een habbekrats, te danken aan een misverstand over de prijs tussen verkoper en toerist in eigen stad, een prachtig boek in handen met de titel 'Dreads'. En als ik het over een boek heb dan is het in negen van de tien gevallen een fotoboek. Dit fotoboek gaat over mensen met dreads, dreadlocks, rasta, rastahaar, rastavlechten, of welke andere naam je er voor kunt bedenken. Bij het bekijken én lezen, ja, er staan niet alleen plaatjes in, ging er een wereld voor me open. Aan het hebben van zo'n de stoere haardracht blijken soms principiële of zelfs religieuze  redenen te kleven. En al lezende kwam ik een uitspraak tegen van een Afrikaanse dread-drager die sprak over 'Ndiagne', oftwel Strong Hair, oftewel Sterk Haar.

Ik kreeg opeens antwoord op niet onbelangrijke vragen als hoe je dreads laat groeien of hoe je ze vlecht. Hoe vaak je ze wast en hoe lang je ze draagt. Hoe lang je 'onder het mes' moet als ze worden ingevlochten. Hoe lang het duurt voordat dreads na een wasbeurt weer droog zijn. Maar ook waaróm mensen dreads dragen. Voor velen uit principiële overwegingen. Dreads staan voor kracht, onafhankelijkheid, individualiteit, liefde en dienstbaarheid. Het is een manier van leven. Soms komt het voort uit een religie. Of dat ook voor mijn modellen geldt is de vraag die ik hier in het midden laat.

Of de roots van dreads ergens in Afrika of op Jamaica liggen wordt niet helemaal duidelijk. Een kwestie van interpretatie. Feit is wel dat de 'Rasta's' op Jamaica het als hun taak beschouwden om door hun uiterlijk (een geweldloos protest) de corruptie van het Britse koloniale systeem (vanaf 1655) aan het licht te brengen. En desnoods als gevolg daarvan gevangenisstraf te accepteren.  Overigens is de naam dreadlock een geuzennaam. Het behoudende deel van de Jamaicaanse bevolking vindt de wilde haardossen van de rasta's niet alleen afschuwelijk, maar ook zeer bedreigend - vandaar de term dreadlock (dread = vrees en angst in het Engels). Hoewel het dus eigenlijk een scheldnaam is werd de titel door de rasta's omarmd. Je vindt rasta's trouwens niet alleen in Afrika of in het Caraïbisch gebied. Ook in Japan, Nieuw-Zeeland of India vind je veel authentieke rasta's. 

Tot zover de verre van volledige geschiedenisles. Je kunt je misschien voorstellen dat ik werd gefascineerd door deze haardracht en dat er al snel ideeën kwamen bovendrijven om een kleine fotoserie te maken over dit onderwerp. Dreads zijn in mijn ogen zo fotogeniek. Wie vaker dit blog leest kent het procedé: Ideeën omzetten in schetsen, modellen bij de schetsen zoeken en shooten. Daarna de eerste paar foto's bewerken en zoeken naar het juiste 'recept' voor de volgende beelden. Na een oproepje op Facebook kreeg ik al snel contact met een aantal mensen die trots hun haar in dreads dragen. Te weten, in volgorde van opkomst op het fotografietoneel,  Patrick, Dean en Marlo. Prachtige mensen met prachtig haar, sterk haar. Het is een mooie serie geworden al zeg ik het zelf. Niet eens omdat de foto's qua uitvoering zo goed bij elkaar passen, maar meer omdat het stuk voor stuk stoere en trotse beelden zijn geworden. Met 'het sausje van Isarin' erover natuurlijk.

Op 3 en 4 november 2018 kan ik je de twaalf levensgrote beelden laten zien in mijn studio, tijdens de Open Atelierroute Zwijndrecht. Daarna gaan ze op reis naar diverse plekken waar ik de komende maanden mag exposeren. Zie ik je ergens in de komende tijd?

Zomaar wat uitspraken van dread-dragers van over de wereld:

Ik stopte met kammen toen ik tien was... (Ana Lisa Doran - Nieuw-Zeeland)

Ons haar is een symbool van dienstbaarheid. (Mamadou Diof Ndiagne - Senegal)

Dreadlocks verbinden me met het land van bos en water. (Peter Wayne Lewis - New York City)

God schiep de mens. De mens schiep de kam. (Jimmy McGhan - Jamaica)

Een Sadhoe draagt het uniform van Shiva. (Shital Das Per Vens - India)

Je hoeft geen stijl haar te hebben om mooi te zijn. (Cheryl Brown - New York City)

Ik ben een Baye Fall, ik draag geen dreadlocks, ik draag NDIAGNE, Sterk Haar. (Amadou - Senegal)

P.S.: Heb je wel eens iemand met dreads gevraagd of je aan zijn haar mag voelen? Moet je eens doen, op eigen risico natuurlijk.